Jilemnice > Turystyka, narciarstwo

Turystyka, narciarstwo. Oświata (szkolnictwo)

Wraz z poprawą warunków komunikacyjnych (zwłaszcza po wybudowaniu połączeń kolejowych) zaczął się rozwijać ruch turystyczny. W roku 1889 założono tu drugi pozapraski oddział Klubu Czeskich Turystów. W tym kontekście nie można pominąć pionierskich działań kierownika szkoły w Dolnych Stepanicach Jana Buchara, niestrudzonego propagatora Karkonoszy. Właśnie on jako pierwszy uświadomił sobie, jak ważnym wsparciem ekonomicznym i narodowym dla tutejszej ludności może być strumień turystów z głębi kraju. Jilemnice zaczęła w tym czasie zmieniać się w dogodny punkt wyjścia w zachodnie Karkonosze.

Z nazwiskiem Jana Buchara nierozerwalnie związana jest dalsza sławna tradycja Jilemnicy - narciarstwo. Narty przywiózł tu dla swoich leśników w roku 1892 hrabia Jan Harrach. Choć nie były to pierwsze narty w posiadaniu Czechów (te już w 1887 r. miał Josef Rossler Ofovsky w Pradze), narciarstwo przyjęło się tu nadzwyczaj szybko, rozszerzyło się we wszystkich warstwach społeczeństwa, a Jilemnice stała się najbardziej znaczącym czeskim centrum narciarstwa, słusznie określanym jako „kolebka czeskiego narciarstwa,,. Ręka w rękę z praktycznym wykorzystaniem nart zaczęło się rozwijać narciarstwo jako forma turystyki i dyscyplina sportu. W roku 1893 tutejsi narciarze zorganizowali pierwszą wycieczkę, a już rok później założyli pierwszą samodzielną organizację narciarską w Czechach - „Czeskie Karkonoskie Towarzystwo Ski". Towarzystwo to podjęło się organizacji sportowego narciarstwa i wspólnie z praskim klubem odegrało w jego rozwoju niezwykle ważną rolę. Z Jilemnicy wyszła rzesza doskonałych narciarzy. Tylko przykładowo wspomnijmy tragicznie zmarłego podczas zawodów Bohumiła Hanćę (1913), dalej Jaroslava Cardala, Evę Paulusovą, Stanislava Henycha, Kvetę Jeriovą-Peckovąitd. Narciarskim inkubatorem Jilemnice pozostaje do dziś. Narciarski narybek wychowywany jest m.in. w profilowanych klasach miejscowej szkoły podstawowej i gimnazjum.

Nadzwyczajny rozwój w drugiej połowie XIX w. odnotowało też jilemnickie szkolnictwo. Obok szeroko rozbudowanej sieci szkół podstawowych w roku 1873 powstała przemysłowa szkoła tekstylna, która do dziś przygotowuje kadry dla naszego przemysłu tekstylnego. W roku 1913 założono gimnazjum - pierwszą szkołę średnią w Karkonoszach z językiem czeskim jako wykładowym.

Pomyślny rozwój miasta trwał nadal w okresie międzywojennym. Przerwał go dopiero traktat monachijski, w następstwie którego, ignorując rzeczywiste stosunki narodowościowe, przez rogatki miasta przeprowadzono granicę państwa, ograniczając w ten sposób znacznie lokalne powiązania ekonomiczne, a także w niemałym stopniu ruch turystyczny.

Po roku 1945 miasto przeszło wyraźne przemiany. Przede wszystkim zmieniła się struktura przemysłu. Zakłady tekstylne (dziś znajduje się tu Technolen WF) częściowo zastąpiono przemysłem maszynowym (obecnie Ateso, producent części do samochodów) i spożywczym (Cutisin, jedyny w Czechach producent sztucznych osłon do wędlin). W następstwie tych zmian znacząco zmieniła się także struktura ludnościowa.
Mimo że miasto nadal było punktem wyjścia w zachodnie Karkonosze i rocznie przewijały się przez nie setki tysięcy turystów, w poprzednim systemie nie mogło tego atutu wykorzystać i powoli traciło charakter letniska. Odnowienie tej funkcji, restauracja cennej starówki i wyposażenie miasta we wszystko, co niezbędne dla turysty, stanowi obecnie jedno z głównych (częściowo już zrealizowanych) zadań.

 

• 

  Virtuální prohlídka

• 

  Orientační plán města